ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA
Δύο έργα σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων συνθετών, το Δωρικό Κοντσέρτο για ορχήστρα εγχόρδων του Μηνά Ι. Αλεξιάδη και τη σύνθεση Φοίνιξ για ορχήστρα εγχόρδων του Ιωσήφ Παπαδάτου, ερμηνεύουν μουσικοί της Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, στους χώρους του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Η μουσική: Το Δωρικό Κοντσέρτο του Μηνά Ι. Αλεξιάδη γράφτηκε για την Καμεράτα – Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής και πρωτοπαρουσιάστηκε το 1997 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου. Ο συνθέτης αναφέρει για το έργο: «Όταν ξεκίνησε η διαδικασία της σύνθεσης του Δωρικού Κοντσέρτου, ο συνολικός σχεδιασμός του έργου έμοιαζε με μια μορφικά και δομικά πολύ αυστηρή σπουδή στη διατονική τροπικότητα. Περιοδικές-κυκλικές δομές, συνεχείς μιμήσεις και ταυτόχρονη γραμμική κίνηση με μεγεθύνσεις και σμικρύνσεις, σε ευθεία και αντίστροφη φορά και διάταξη, ετεροφωνικές διακλαδώσεις κ.ο.κ. Στη συνέχεια, αυτό που κυρίως με απασχόλησε και προσπάθησα ήταν απλά να το “τραγουδήσουν” οι μελωδίες. Το νεο(προ)κλασικιστικού χαρακτήρα πρώτο μέρος οδηγεί μέσω συναφών θεμάτων και χειρισμών στο αργό δεύτερο μέρος, που παραπέμπει σε μια ελληνοπρεπή-ελληνοκεντρική εκδοχή του ιδιώματος που ονομάστηκε “θρησκευτικός μινιμαλισμός”. Εδώ, το υλικό παρουσιάζεται με κατευθυνόμενη στατικότητα και στις πανδιατονικές του φάσεις καταλήγει σε μια μεταϊμπρεσιονιστική αισθητική. Στο τρίτο μέρος δεσπόζει το κύριο (ιδιόμελο-“δημοτικοφανές”) θέμα του έργου, που μέσα από τις προαναφερθείσες τεχνικές οδηγείται ως χορός στα 8/8 σε ένα μάλλον “νεοεθνικό” ύφος και ιδίωμα».
Η σύνθεση Φοίνιξ (Σκίτσα για μια αλληγορία) για ορχήστρα εγχόρδων έργο 110 του Ιωσήφ Παπαδάτου γράφτηκε το 2018, ύστερα από ανάθεση του μαέστρου Νίκου Τσούχλου, για να παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το πορφυρό μυθολογικό πτηνό Φοίνικας αναγεννάται από τις στάχτες του. Ο Φοίνικας είναι ένα ιερό και πανίσχυρο σύμβολο και απαντάται σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς του πλανήτη. Συνδέεται με τον Ήλιο και με το στοιχείο της φωτιάς. Συμβολίζει την αέναη αναγέννηση μέσω του εξαγνισμού (φλόγες). Τόσο ο τίτλος όσο και ο υπότιτλος της σύνθεσης υπαινίσσονται την εξωμουσική αφετηρία του έργου, χωρίς όμως να περιορίζονται από περιγραφική διάθεση. Το έργο είναι διαρθρωμένο σε τρία μέρη, που χωρίζονται με ενδιάμεση παύση. Το φθογγικό υλικό απορρέει από μια σειρά τρόπων, οι οποίοι περιλαμβάνουν από τέσσερις έως έξι φθόγγους, που συμπλέκονται τόσο σε αρμονικούς όσο και σε μελωδικούς σχηματισμούς.
Η αρχιτεκτονική: Ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 28 Μαρτίου 2001, αντικαθιστώντας το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ελληνικού, που εξυπηρετούσε την Αθήνα επί εξήντα χρόνια. Ονομάστηκε προς τιμήν του Έλληνα πολιτικού Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος ως πρωθυπουργός ίδρυσε το Υπουργείο Αεροπορίας και κατέβαλε συστηματικές προσπάθειες προκειμένου να οργανώσει την πολιτική αεροπορία.
Πρεμιέρα: 26 Οκτωβρίου 2020 στις 20.00, στο nationalopera.gr, στο Facebook και το YouTube της ΕΛΣ, καθώς και στο digitalculture.gov.gr | θα παραμείνει online έως 26/11
