Μόλις πληροφορήθηκα, με οδύνη, την εκδημία του σπουδαίου Χρόνη Αηδονίδη, του ανθρώπου που επί 75 χρόνια εργάστηκε με πάθος για τη διδασκαλία, τη διάσωση, τη διάδοση και την καταγραφή της μουσικής παράδοσης της Θράκης. Μεγάλωσε με τους ήχους της βυζαντινής μουσικής και πολύ νωρίς συνέδεσε τη βυζαντινή μελωδία με την παραδοσιακή θρακιώτικη μουσική και τα τραγούδια της. Καταδύθηκε βαθιά στην άυλη κληρονομιά της ιδιαίτερης πατρίδας του, διασώζοντάς την και διαδίδοντάς την ευρύτερα, με σχετικά δρώμενα, πλούσιες ηχογραφήσεις, και συστηματικές καταγραφές. Μια κληρονομιά την οποία εμπλούτισε με δικές του συνθέσεις και τραγούδια που ο ίδιος ονόμαζε «παραδοσιακά, επειδή ανήκουν «στον ελληνικό λαό».
Τα λόγια μου είναι λίγα για να περιγράψω την προσφορά του Χρόνη στον Πολιτισμό μας του σπουδαίου αυτού και ιδιαίτερα σεμνού καλλιτέχνη, που αφιέρωσε τη ζωή του στο δημιουργικό πάθος του. Του χρωστάμε πολλά. Η συνεργασία μου με τον Χρόνη Αηδονίδη αποτελεί για μένα πολύτιμη παρακαταθήκη. Θα ήταν ευτυχία για τη χώρα οι πολλοί και άξιοι μαθητές του να μείνουν προσηλωμένοι στο παράδειγμά του και στη διάδοση του μοναδικού έργου του.