To R-evolution σκιαγραφεί αισθητικά τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της πνευματικότητας των Ελλήνων πριν το ξεκίνημα της Eπανάστασης. Προβάλλει τις ιδέες της οικουμενικότητας και της εσωτερικότητας, που αναπτύχθηκαν από τους Πατέρες της Εκκλησίας κατά τη βυζαντινή περίοδο και διατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά μετά την Eπανάσταση αλλοιώθηκαν. Σε αυτή τη συνθήκη αναφέρεται και ο τίτλος του έργου R-evolution, όπου R σημαίνει restricted (όρος δανεισμένος από τον κινηματογράφο), και evolution που σημαίνει εξέλιξη, δηλαδή περιορισμένη εξέλιξη.
Το έργο αποτελεί ένα είδος συνόδου ετερόκλητων στοιχείων, τόσο από άποψη μουσικής όσο και ενορχήστρωσης, μέσα από μια κοινή καλλιτεχνική συνθετική αισθητική που χαρακτηρίζει τη γραφή του συνθέτη (αποφατική σύνθεση). Μέσα σε αυτό το πνεύμα, το R-evolution φέρνει μαζί μια βυζαντινή χορωδία, ένα πιάνο, ένα σύνολο σαξοφώνων και ηλεκτρονικά στοιχεία ως σύμβολο της οικουμενικότητας, ενώ το μουσικό υλικό είναι αυτό που εκφράζει την εσωτερικότητα της αισθητικής του έργου: ως σύμβολο της εσωτερικότητας της βυζαντινής σκέψης και των Πατέρων της Εκκλησίας που ονομάζονται Μυστικοί και οι οποίοι εκφράζουν τα βαθύτερα μυστικά νοήματα και εμπειρίες της θεολογικής σκέψης και εσωτερικής ζωής (μυστικισμός).
Η περίοδος που μάλλον εκφράζει βαθύτερα αυτές τις έννοιες είναι η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδας. Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν αποτελεί μόνο τη «θέα» της διαδρομής των Παθών του Χριστού, αλλά αποτελεί δυνάμει τη σύνοψη της πνευματικής ζωής του κάθε χριστιανού, που περνά από το πάθος (την κένωση διά της οποίας απεκδύεται τον φίλαυτο εαυτό, το άτομο) και οδηγείται στην Ανάσταση (την ανάδυση του προσώπου και της περιχωρητικής αγάπης). Σε αυτήν λοιπόν αναφέρεται και το δεύτερο μέρος του τίτλου, Passion. Μαζί συνθέτουν μια ολική εικόνα της μυστικής θεωρίας του ανατολικού Χριστιανισμού.
Συμμετέχουν το Σύνολο σαξοφώνων Sax Nouveau, το Κλιμάκιο βυζαντινού χορού Ηδύμελον, η Ευτυχία Βενιωτά (πιάνο) και ο Δημήτρης Μπάκας (σύνθεση & sound art).
Δημήτρης Μπάκας
Γεννήθηκε στην Κατερίνη και σπούδασε σύνθεση με τον Θεόδωρο Αντωνίου. Συνέχισε μουσικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου και μεταπτυχιακά στη σύνθεση σύγχρονης μουσικής. Στο ίδιο αντικείμενο και πανεπιστήμιο εκπόνησε διδακτορική διατριβή υπό την επίβλεψη του καθηγητή Ρότζερ Ρέντγκεϊτ. Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών σπουδών του παρακολούθησε και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα ηλεκτροακουστικής μουσικής στα Stanley Glasser Electronic Music Studios (Πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς). Κατά το διάστημα 2010-2011 υπήρξε επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια, residencies και έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις. Δραστηριοποιείται και ως εικαστικός ήχου με έργα που εκτίθενται κυρίως σε μουσεία. Είναι μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Hλεκτροακουστικής Mουσικής (ΕΣΣΗΜ), του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (ΚΣΥΜΕ), τηs Ελληνικής Εταιρείας Ακουστικής Οικολογίας και του Temp’Ora Project (Μπορντώ Γαλλίας).
Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στεγάζεται στο κτίριο που είναι γνωστό ως «Οικία Κλεάνθους» ή «Παλαιό Πανεπιστήμιο» και βρίσκεται στην οδό Θόλου 5 στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη. Η ιστορία του ανέρχεται πολύ πριν από τον 18ο αιώνα και το καθιστά ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα κτίρια της προοθωνικής περιόδου. Έχει το σπάνιο προνόμιο να στεγάζεται στο ίδιο κτίριο το οποίο στέγασε το πρώτο Πανεπιστήμιο της ανεξάρτητης Ελλάδας (1837-1841), που ήταν και το πρώτο της Βαλκανικής χερσονήσου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Με τη σημερινή του λειτουργία, ως Μουσείο, εγκαινιάστηκε το 1987, προσκαλώντας τον επισκέπτη να γνωρίσει τη θεμελίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας και την ακαδημαϊκή κληρονομιά του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.