H πλατφόρμα πολιτισμού του gov.gr beta

Άννα Καρίνα: Διαδικτυακό αφιέρωμα στη μούσα της Nouvelle Vague

Δημοσιεύτηκε: |

Η γυναίκα είναι γυναίκα με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό

Ένα χρόνο μετά την απώλεια της Άννα Καρίνα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συνδιοργανώνουν ένα διαδικτυακό αφιέρωμα στη μούσα της Nouvelle Vague.

Από τις 8 μέχρι και τις 14 Δεκεμβρίου 2020, ανακαλύψτε ξανά 6 από τις αριστουργηματικές ταινίες της ηθοποιού που λάτρεψε ο Jean-Luc Godard. Ο Godard υπογράφει τρεις από τις ταινίες του αφιερώματος με πρωταγωνίστρια την τότε-σύζυγό του. Στο Une femme est une femme / Η γυναίκα είναι γυναίκα, την τρίτη μόλις μεγάλου μήκους της μακρόχρονης καριέρας της ηθοποιού, η οποία κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο Η Κυρία θέλει έρωτα, η Άννα Καρίνα ερμηνεύει την Άντζελα, μια νεαρή στριπτιζέζ που θέλει να γίνει μητέρα. Το 1965 που κυκλοφορεί το Pierrot le Fou / Ο τρελός Πιερρό, η ταινία κρίνεται ακατάλληλη για ανηλίκους και απαγορεύεται, με την αιτιολογία ότι προωθεί την «ηθική και νοητική αναρχία»: στο εκρηκτικό road-movie η Καρίνα είναι η αινιγματική και καταδιωγμένη Marianne. Τέλος, στην αριστουργηματική sci-fi ταινία Alphaville / Αλφαβίλ μεταφερόμαστε στην ομότιτλη διαστημική πόλη, όπου έχουν απαγορευτεί τα συναισθήματα. Η Άννα Καρίνα υποδύεται την κόρη του τυραννικού καθηγητή φον Μπράουν, όταν εμφανίζεται στη ζωή της ο μυστικός πράκτορας Λέμμυ Κώσιον.

Εκτός από τις τρεις ταινίες του μεγάλου Γάλλο-Ελβετού σκηνοθέτη, το αφιέρωμα περιλαμβάνει και την ταινία La Religieuse / Η μοναχή, του Jacques Rivette, που παραμένει στην ιστορία ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο κρατικής λογοκρισίας στον κινηματογράφο στα χρονικά της Γαλλίας: το 1967 που πρωτοκυκλοφόρησε, μετά από έντονες κριτικές εναντίον της απαγόρευσής της, βρήκε άμεσα και δικαίως το δρόμο της επιτυχίας. Η ταινία L’Assassin Musicien / Ο δολοφόνος μουσικός, η πρώτη μεγάλου μήκους του Benoît Jacquot, κινηματογραφική διασκευή ενός μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι, εξιστορεί την κάθοδο στην τρέλα και το έγκλημα ενός νεαρού κλαρινετίστα. Και τέλος, η ταινία Η ζωή μας μαζί / Vivre Ensemble αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Άννα Καρίνα. Πρόκειται για μια δραματική κωμωδία που διαδραματίζεται στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη των αρχών του 70 και αφηγείται την τρικυμιώδη σχέση ενός ζευγαριού. Δεν είναι τυχαίο ότι το φεστιβάλ Καννών κάνει κεντρική του αφίσα για την 71 η έκδοση του τον αποκατεστημένο «Τρελό Πιερό» και το θρυλικό φιλί Καρίνα-Μπελμοντό. Η Άννα Καρίνα περισσότερο από κάθε άλλη πρωταγωνίστρια του Γκοντάρ, ακόμη και από την Μπαρντό, ενσαρκώνει το πορτρέτο της νέας γυναίκας σαγηνευτική, μυστηριώδης, κάποτε καταστροφική (Μαριάν) και κάποτε απελευθερωτική και αλληλέγγυα (Νατάσα).

Λίγα λόγια για την Άννα Καρίνα

Η Hanne Karin Bayer γεννήθηκε στη Δανία στις 22 Σεπτεμβρίου του 1940, όπου και ξεκίνησε τα πρώτα της βήματα ως μοντέλο. Το 1958 βρέθηκε στο Παρίσι χωρίς να μιλάει λέξη γαλλικά, αλλά η εκθαμβωτική της ομορφιά δεν πέρασε απαρατήρητη. Μια μέρα, ενώ καθόταν στο περίφημο καφέ Les Deux Magots στο Quartier Latin, την πλησίασε μια ατζέντισσα και της πρότεινε δουλειά ως μοντέλο. Σύντομα έγινε περιζήτητη. Οι φωτογραφήσεις για περιοδικά διαδέχονταν η μία την άλλη, συναναστρεφόταν με μεγάλες προσωπικότητες του χώρου, ενώ Άννα Καρίνα τη «βάφτισε» η ίδια η Κοκό Σανέλ. Στα 19 της γνωρίζει τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και γίνεται η σύντροφος και μούσα του, αλλά και σύμβολο του γαλλικού Νέου Κύματος. Γυρίζουν μαζί επτά ταινίες, ενώ για το Η γυναίκα είναι γυναίκα (Une femme est une femme, 1961) η Καρίνα κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Για τα χρόνια της συνεργασίας της με τον Γκοντάρ έχει πει «Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι οι ταινίες αυτές θα γινόντουσαν τόσο διάσημες, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ήμασταν απλώς πολύ χαρούμενοι που κάναμε πράγματα. Ήμασταν μποέμ. Ξέραμε ότι κάναμε κάτι που μας άρεσε και ήταν διαφορετικό.» Εκτός από τον κινηματογράφο, έκανε επίσης και καριέρα ως τραγουδίστρια, κυρίως στο πλευρό του Σερζ Γκενσμπούρ, ενώ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Το 1972, η Καρίνα ίδρυσε τη δική της εταιρεία παραγωγής και έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το Η ζωή μας μαζί (Vivre ensemble, 1973), το οποίο προβλήθηκε στο 26ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Κανών. Το 2008 είχε σκηνοθετήσει επίσης το γαλλο-καναδικό φιλμ Βικτόρια (Victoria).

Απεβίωσε στις 14 Δεκεμβρίου του 2019, σε ηλικία 79 ετών.

 Η προπώληση (3 ευρώ) ξεκίνησε. Περισσότερα εδώ

Exit mobile version