Οι ταινίες που διεκδικούν το βραβείο του 11ου ΦΠΚΑ

Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, ο αγαπημένος θεσμός της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία τις online προβολές του.

Έως και τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου όσοι εγγραφούν στην πλατφόρμα online.tainiothiki.gr θα μπορούν να επιλέξουν από 151 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, ενώ μέσω της ιστοσελίδας του φεστιβάλ θα μπορούν να συμμετάσχουν στις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες διαδικτυακές συζητήσεις του 11^ου ΦΠΚΑ.

Το βραβείο του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος θα απονεμηθεί την Κυριακή, στην τελετή λήξης του11ου ΦΠΚΑ που θα ξεκινήσει στις 20:00 και θα μεταδοθεί ζωντανά από τη σελίδα του Φεστιβάλ στο Facebook.

Το όνομα του νικητή θα ανακοινώσει η τριμελής κριτική επιτροπή που αποτελείται από τους έλληνες σκηνοθέτες Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη και Θανάση Νεοφώτιστο και την κινέζα (εγκατεστημένη στην Μ.Βρετανία) συγγραφέα και σκηνοθέτη  Σιαολού Γκουό, παρουσία της προέδρου της Ταινιοθήκης και καλλιτεχνικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Μαρίας Κομνηνού.

Ο νικητής θα κερδίσει 10.000 ευρώ σε post production services για την επόμενη ταινία του από την Authorwave.

Μέχρι την Δευτέρα που συνεχίζονται οι προβολές, το κοινό θα έχει την ευκαιρία  να παρακολουθήσει σε πανελλαδική πρώτη προβολή τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος (μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ από Αργεντινή, Αυστρία, Γαλλία, Ισπανία, Ισραήλ, Κίνα, Καναδά, Φιλιππίνες και Χονγκ Κονγκ) που διεκδικούν το βραβείο της διοργάνωσης -με την εξαίρεση της ταινίας Το σύννεφο στο δωμάτιό της της Ζενγκ Λου που ολοκλήρωσε με μεγάλη επιτυχία τον κύκλο προβολών της.

Πρόκειται για τις εξής ταινίες:

• Στο Μεξικάνικο Μπρέτσελ Μου η ισπανίδα Νούρια Χιμένεθ χειρίζεται με μαεστρία ερασιτεχνικό κινηματογραφικό υλικό των παππούδων της από τη δεκαετία του 1950 και επινοεί τη ζωή της Βίβιαν Μπάρετ. Στα ημερολόγιά της, η Βίβιαν παραθέτει αποσπάσματα του φανταστικού συγγραφέα-γκουρού Παρβάντιν Κάνβαρ Καρτζαπάλι: “Τα ψέματα είναι ένας άλλος τρόπος να πεις την αλήθεια. Η επιθυμία να πιστέψεις είναι σαν το χέρι του άνδρα που κρέμεται από έναν βράχο και προσκολλάται στη μόνη πέτρα που φαίνεται να τον σώζει. Αλλά καταλήγει πάντα να πέφτει, επειδή η πέτρα είναι αντικατοπτρισμός, όπως και ο γκρεμός.”

•  Το βραβευμένο στο Σάντανς ντοκιμαντέρ Epicentro του Χούμπερτ Ζάουπερ (Aυστρία-Γαλλία), είναι ένα συναρπαστικό πορτρέτο της μετα-αποικιακής “ουτοπικής” Κούβας όπου η έκρηξη του Θωρηκτού Μέιν το 1898 εξακολουθεί να αντηχεί. Αυτό το, κατά κάποιον τρόπο, Mπιγκ Mπανγκ τελείωσε την ισπανική αποικιακή κυριαρχία στην Αμερική και εγκαινίασε την εποχή της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Εκεί και τότε, γεννήθηκε κι ένα ισχυρό εργαλείο κατάκτησης: ο κινηματογράφος ως προπαγάνδα. Στο ντοκιμαντέρ “Επίκεντρο”, ο Ζάουπερ εξερευνά έναν αιώνα παρεμβατισμού και κατασκευής αφηγημάτων, μαζί με τους εξαιρετικούς ανθρώπους της Αβάνας -ιδιαίτερα τα παιδιά της. Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζεται η εγγονή του Τσάρλι Τσάπλιν Oona Castilla Chaplin.

• Στο ντοκιμαντέρ Ο Θάλαμος Προβολής  του  Ραανάν Αλεξάντροβιτς (Ισραήλ-ΗΠΑ),σε ένα χώρο που μοιάζει με εργαστήριο, η Μάια Λεβί, μια νεαρή Αμερικανίδα, παρακολουθεί βίντεο που απεικονίζουν τη ζωή στην πόλη Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης. Ενώ υποστηρίζει θερμά το Ισραήλ, οι εικόνες στα βίντεο, οι οποίες διαδίδονται ως επί το πλείστον από τον οργανισμό ανθρώπινων δικαιωμάτων B’Tselem, έρχονται σε αντίθεση με ορισμένες από τις βαθύτερες πεποιθήσεις της Μάια. Ενσυναίσθηση, θυμός, αμηχανία, εγγενείς προκαταλήψεις και καλοπροαίρετη περιέργεια – όλα παίζουν μπροστά στα μάτια μας, καθώς την παρακολουθούμε να παρακολουθεί τις εικόνες που δημιουργούνται από το καθεστώς των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.

• Μια Γυναίκα, Η Μητέρα Μου (Καναδάς)  Ο σκηνοθέτης Κλοντ Ντεμέρ αφηγείται την ιστορία της αναζήτησής του για τη βιολογική του μητέρα και πώς τελικά συναντήθηκαν. Σε αυτήν την ταινία-δοκίμιο, συνοδεύει την αφήγησή του με εικόνες από τα εθνικά αρχεία του Καναδά. Τα προσεκτικά επιλεγμένα και με ροή μονταρισμένα ασπρόμαυρα αποσπάσματα, αναπτύσσονται σταδιακά, όπως ταιριάζουν τα κομμάτια σε ένα παζλ, και συνθέτουν μια εντύπωση για τη μητέρα του, όπως την είχε φανταστεί. Πώς εκείνη μεγάλωσε, εργάστηκε, τον αγάπησε και τον άφησε.

• Το γαλλικό ντοκιμαντέρ της Μπαμπα Χίλμαν  Κιτάμπ αλ-ισφάρ: Το Βιβλίο του Ταξιδιού είναι ένα συναρπαστικό κινηματογραφικό ποίημα ενός επταετούς νόστου,  που υφαίνει ιστορίες επιθανάτιων και μυστικιστικών εμπειριών στην Ανδαλουσία. Σύμφωνα με τη σκηνοθέτη: “Όταν ήμουν 19, ξεκίνησα, ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να μάθω το νόημα της ζωής ‘μαζεύοντας εμπειρίες από τα πάντα’. Αγόρασα ένα αυτοκίνητο για 20 μάρκα σε ένα καφέ στο Ουλμ. Το έβαψα κίτρινο και πράσινο με σπρέι και οδήγησα, από την Ολλανδία στη Ρουμανία και στην Ισπανία, ενώ κοιμόμουν στο πίσω κάθισμα με μια κόκκινη κουβέρτα. Κατεβαίνοντας προς τη Μάλαγα, στην κορυφή των βουνών, τα φρένα δεν έπιαναν. Καθώς το αυτοκίνητο γκρεμίστηκε, έχασα τις αισθήσεις μου, και για τρεις ημέρες και νύχτες έβλεπα οράματα. Τι είδα, τι κατάλαβα; Ταξιδεύοντας, συνειδητοποιεί κανείς ότι ο στόχος του ταξιδιού βρίσκεται στην καρδιά”.

• Από την Αργεντινή μας έρχεται η ταινία μυθπλασίας Αν Ήμουν ο Χειμώνας της Τζασμίν Λόπεζ η οποία εκτός από σκηνοθέτρια είναι και καλλιτέχνις των οπτικών τεχνών.

Τέσσερις φίλοι συναντιούνται σε ένα απομακρυσμένο κτήμα για να δημιουργήσουν μια κινηματογραφική αναπαράσταση τριών εμβληματικών έργων που έδωσαν υπόσταση στην κοινωνική και καλλιτεχνική επανάσταση, πριν από 50 χρόνια: “Η Κινέζα”(1967) του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, “Άσβεστη Φωτιά” (1969) του Χαρούν Φαρόκι και η περφόρμανς “Χωρίς Τίτλο (Εμφυτεύσεις Γενιών)” (1972) της Άνα Μεντιέτα.

• Απεργείς Ή Πεθαίνεις (Γαλλία). Στην πατρίδα του, μια πρώην βιομηχανική περιοχή στη Λωρραίνη, ο Zόναθαν Ρεσινιό ακολουθεί μεμονωμένους ανθρώπους και δημιουργεί χαλαρές σχέσεις μεταξύ των ιστοριών τους. Ένας άντρας δωρίζει καπνογόνα και κράνη στο μουσείο εξόρυξης, αναμνηστικά από τις μέρες των απεργιών των ανθρακωρύχων στη δεκαετία του 1980 και του ’90 ενώ ένας άλλος είχε ένα ατύχημα στη δουλειά και δεν ξέρει τι να κάνει για τις ψευδείς δηλώσεις που έκανε το αφεντικό του στην ασφαλιστική έκθεση. Αρχειακό υλικό σε βίντεο που δείχνει τις κλιμακούμενες απεργίες των ανθρακωρύχων τη δεκαετία του ‘90 αντιπαραβάλλεται με σύγχρονο υλικό όπου παρακολουθούμε τη προπόνηση και τους αγώνες στην πυγμαχία νεαρών Γάλλων και Γαλλίδων  αραβικής καταγωγής, μετανάστες  δεύτερης γενιάς, οι οποίοι, αγωνίζονται, όπως και οι ανθρακωρύχοι, για μια καλύτερη ζωή.  Σιγά-σιγά, αναπτύσσονται σχέσεις μεταξύ των ατομικών ιστοριών και αναδύονται ερωτήματα σχετικά με τους εργατικούς αγώνες, την αλληλεγγύη και για τα μεταβαλλόμενα νοήματα αυτών των όρων στη σημερινή εποχή.

• Όπως έχουμε ήδη ανακοινώσει, το 11^ο ΦΠΚΑ παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη προβολή και τη νέα, μαυρόασπρη ταινία του Λαβ Ντίαζ Γένος Παν που πριν μερικές εβδομάδες απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ορίζοντες» στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Ο σπουδαίος δημιουργός από τις Φιλιππίνες, εμβληματική μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου και γνωστός για την μεγάλη διάρκεια των ταινιών του, έχει  αποσπάσει  βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Στην ταινία πρωταγωνιστούν τρεις παράνομοι ανθρακωρύχοι οι οποίοι ταξιδεύουν πίσω στο νησί τους μετά από μήνες μόχθου σε σκληρές συνθήκες. Με τα χρήματα που κέρδισαν με τη επίπονη δουλειά τους, διέσχισαν τη θάλασσα, τα βουνά και το δάσος μέχρι που έφτασαν στον προορισμό τους. Ή μήπως δεν έφτασαν πραγματικά στο καταραμένο νησί τους;

• Τέλος Το σύννεφο στο δωμάτιό της της Ζενγκ Λου, που προβλήθηκε τις προηγούμενες μέρες, μας  ήρθε από την Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, έχοντας στις αποσκευές του το μεγάλο βραβείο στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.

Η Μούζι, 22 ετών, έρχεται σπίτι για την Κινέζικη Πρωτοχρονιά, όπου καλείται να παίξει τους ρόλους της κόρης, της ετεροθαλούς αδελφής και της συντρόφου. Μια μέρα, η Μούζι συνοδεύει τη μικρή της αδελφή στο σχολείο και συναντά τον ιδιοκτήτη ενός τοπικού μπαρ, πατέρα ενός άλλου μαθητή. Ο παράξενος αυτός άντρας θυμίζει στη Μούζι έναν παλιό της φίλο και τις ξυπνά αναμνήσεις της σχέσης τους που ξαφνικά χάθηκε.

Η συγκεκριμένη ταινία δεν προβάλλεται πλέον online.