Επιλογή από τις ταινίες του προγράμματος του φετινού Afff
Συνέχεια με το ντοκιμαντέρ του Francisco Gonzalez Sendino, “Billy” (6′)
Billy – NOWNESS from NOWNESS on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο Billy δεν είναι απλά ένας 60άρης που αφηγείται την ιστορία του. Όπως δεν είναι και ο macho ψυχισμός του που ξεδιπλώνεται απενοχοποιημένα, σαν οπτικοακουστική ελεγεία γραμμένη στο κορμί του, με σημάδια και ουλές. Είτε φωτογραφημένος στην επιβλητική προοπτική της μητρόπολης, είτε ποζάροντας γυμνός στο κρεβάτι, μπροστά από τα φουγάρα των εργοστασίων ή αραχτός στην καρέκλα του ναυαγοσώστη, ο Billy έμαθε να είναι πρωταγωνιστής. Μια μαγνητικά θερμή παρουσία που ηλεκτρίζει κάθε ψυχρό περιβάλλον.
Ο ανερχόμενος Γερμανός σκηνοθέτης Francisco Gonzalez Sendino καλλιγραφεί το πορτραίτο του Billy Ray Suggs, ενός άνδρα από τη Βόρεια Καρολίνα, που στα 24 καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη για διακίνηση κοκαΐνης, αλλά σήμερα ακολουθεί καριέρα ηθοποιού και μοντέλου. Όπως δηλώνουν αμφότεροι, ο Suggs είναι ένα 60άρης με την ενέργεια παιδιού, αλλά και μια δυναμική παρουσία, που πλέον πορεύεται με σιγουριά στον ωκεανό της ζωής. To Billy, η ταινία τους, είναι ένα αλλόκοτα όμορφο και πυκνό φιλμ για τον ξανακερδισμένο χρόνο.
Περισσότερα στη σελίδα της ταινίας εδώ
Η ταινία μικρού μήκους “Define Beauty: Virtual Embalming” (4’39”), του Frederik Heyman, που κέρδισε τα βραβεία Best in Show (International Jury & Youth Jury) και Best Artistic Direction του Athens FFF 2020.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο Βέλγος εικαστικός Φρέντερικ Χέιμαν φιλοτεχνεί τρία μοναδικά ψηφιακά γλυπτά, τρία μνημεία βασισμένα σε αναμνήσεις του μέλλοντος κι ένα εξαιρετικά περίπλοκο ερώτημα: πώς θα θέλατε να σας θυμούνται; Η Ιζαμπέλ Ιπέρ, για παράδειγμα, φαντάζεται τον εαυτό της ανάμεσα σε λουλούδια, η Κιμ Πιρς επιθυμεί να γίνει μία δυναμική φιγούρα σε μια σαδομαζοχιστική φαντασίωση, ενώ η Μισέλ Λαμί θέλει να γίνει ένα με τον ήλιο και την άμμο της ερήμου Γκόμπι. ‘Όλες τους βαλσαμωμένες, θεϊκές και αιώνιες, με τον Χέιμαν να ζωντανεύει, με τον 3D εκτυπωτή του, κάθε λεπτομέρεια, στα τερματικά τους οράματα. Η ταινία είναι μια παραγωγή του Nowness.
Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία εδώ
Μία ακόμα επιλογή από τις ταινίες του προγράμματος του φετινού Afff |
“We Belong To Something Beautiful”, (1’36”),
του Matt Lambert.
Sephora ‘We Belong To Something Beautiful’ (Dir. cut) from matt lambert on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Mini throwback στις τελευταίες μέρες κανονικότητας και το 2ο A FFF, όταν, σε συνεργασία με το Queer Archive Festival, η διοργάνωση φιλοξένησε ένα αφιέρωμα στο έργο του Matt Lambert, το portfolio του οποίου θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια απέραντη πινακοθήκη, αφιερωμένη στη δυναμική φυσική παρουσία. Ίσως και σαν μακροσκοπική σπουδή στις λεπτομέρειες που κρύβονται σε ένα γυμνό κορμί.
Στην πιο commercial δουλειά του, ο Lambert σκηνοθετεί για λογαριασμό της Sephora ένα φαντασμαγορικό καρουζέλ, με πρωταγωνιστές τα πρόσωπα του “Identify as We”, μιας diversity καμπάνιας που συνδυάστηκε με το Pride Month του 2019. Παρά τον εύλογα έντονο διάκοσμο, το focus μένει πεισματικά στις μορφές. Σώματα υπέροχα μες στις ατέλειές τους, που αδυνατούν να μείνουν στατικά στην αλληλουχία των ρεφραίν και τις κορώνες της Shirley Bassey. Τo αποτέλεσμα συνάντησε πολλές αντιδράσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από μια non-binary μπαλάντα, για όσους επέλεξαν να ανήκουν σε κάτι (πηγαία) πιο όμορφο.
“Everybody’s Type”, (1’36”),
του Isaac Lock.
Everybody’s Type from Max Randall on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο Βρετανός Isaac Lock και ο Σουηδός Daniel Sällström (αμφότεροι υποψήφιοι στην κατηγορία Styling/Beauty, στο 1ο Athens Fashion Film Festival, για το “Black”) συνεργάζονται για δεύτερη φορά, σε ένα αλλόκοσμο κομψοτέχνημα που πατάει πάνω σ’ ένα αιώνιο κλισέ…
και το συνθλίβει.
Η ανδρική φαντασίωση, όπως εκφράζεται στην pop κουλτούρα, έχει επικαλεστεί αμέτρητες φορές ένα κορίτσι κι ένα αυτοκίνητο. Όμως ένας εσωτερικός μονόλογος, με δύο διαφορετικές φωνές, προειδοποιεί πως η πραγματική ζωή πάντα θα είναι καλύτερη από τις πραγματικές φαντασιώσεις. Η αποκάλυψη του innitbabes, του instagramικού alter ego του Sällström, αποτελεί ένα αφοπλιστικό επιχείρημα απέναντι σε κάθε δυαδική κοινωνική αντίληψη για το φύλο. Διαλύει τα ταμπού και επικαλείται όλες τις αισθήσεις, για να φέρει στο προσκήνιο ένα θείο πλάσμα – μια σειρήνα μπορεί να μην είναι ο τύπος σου, αλλά είναι ο τύπος όλων των υπολοίπων.
Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία εδώ
“Divinas”, (4’50”),
της Vitoria de Mello Franco.
DIVINAS – NOWNESS from Vitoria de Mello Franco on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Τρεις γυναίκες παγιδεύονται μεταξύ ενός πλυντηρίου αυτοκινήτων και του φακού της Vitoria de Mello Franco, που ντύνει τη θηλυκότητά τους με ημιδιαφανή ρούχα και συμπληρωματικό body painting. Το μίνιμαλ κόνσεπτ συμπληρώνουν μανιασμένοι πίδακες νερού που ραντίζουν τα ημίγυμνα κορμιά τους, διαλύοντας κάθε επιφανειακή άποψη πάνω στο σύγχρονο γυμνό. Μέσα από την καθαγιαστική τους δύναμη, οι τρεις γυναίκες προβάλλουν αναβαπτισμένες ως Θεές και το “Divinas” εξυψώνεται σε ένα τρυφερό δοκίμιο τσέπης, για την λανθάνουσα εμμονή της μόδας με το εξιδανικευμένο γυναικείο κορμί. Η τρομερή εικαστική του ματιά και το ρυθμικό παιχνίδι με τις λεπτομέρειες ήταν ακόμη δύο λόγοι που έφεραν το φιλμ υποψήφιο στην κατηγορία του Kαλύτερου Fashion Film, στο 1ο Athens Fashion Film Festival (2019).
Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία εδώ
Tο Athens FFF αποτίει φόρο τιμής στον Maestro,
ENNIO MORRICONE
Kάνοντας ένα “διάλειμμα”
από τη συνήθη ροή, μπορείτε να απολαύσετε
το περσινό show του Οίκου Dolce & Gabbana, στη Σικελία,
με εξαίσια μουσική επένδυση το original soundrack της ταινίας
“C’era Una Volta Il West – Once Upon A Time In The West”.
Το film “Dolce & Gabbana | Alta Moda, Valley of the Temples, July 2019”
έχει διάρκεια 48′.
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ένα χρόνο πριν, οι Dolce & Gabbana “κατέλαβαν” τον αρχαιοελληνικό Ναό της Κονκορδίας, στο νότιο άκρο της Σικελίας, για να παρουσιάσουν ένα ντεφιλέ μυθικών διαστάσεων. Η κεντρική ιδέα ήταν, μέσα από δύο show αφιερωμένα στην εμμονή των Ιταλών με το κλασικό, το διαχρονικό και το τέλειο, να ζωντανέψουν το Πάνθεον.
Ο σηκός (πυρήνας) του Ναού ήταν για πρώτη φορά προσβάσιμος στο κοινό, 2500 περίπου χρόνια μετά την ανέγερσή του. Το αλλόκοσμο σκηνικό μάς μετέφερε στον Όλυμπο, όπου παρελαύνουν αιθέριες κάθε λογής θηλυκές θεότητες, ντυμένες με 125 συνολικά Alta Moda κομμάτια.
Για 50 περίπου λεπτά όλα κινούνται σε ένα υπερβατικό επίπεδο, ένα κοσμογονικό σύμπαν που κοιτάζει μόνο τους αθανάτους. Η Κονκορδία (ή Ομόνοια ή Αρμονία στα ελληνικά) αναζήτησε ανάμεσά τους μια μελωδία κατάλληλη να συνοδεύσει την περίσταση. Τελικά τη βρήκε, κοιτάζοντας μέσα από ένα παράθυρο στον κόσμο των θνητών. Ήταν κρυμμένη μέσα στην απολλώνια κεντρική σύνθεση του “Κάποτε στη Δύση”. Κατάλαβε πως αν υπήρχε ένας μαέστρος ικανός να επενδύσει με τις νότες του την κατοικία των Θεών, αυτός ήταν ο Ennio Morricone.
Χθες ο Μαέστρος αποχώρησε οριστικά, για να λάβει τη θέση στο Πάνθεον που δικαιωματικά του ανήκει. Λίγοι το γνωρίζουν, αλλά αυτό το παράθυρο μεταξύ εγκόσμιων και Ολύμπου, μεταξύ Γης και Παραδείσου, είναι φτιαγμένο από τις παρτιτούρες του…
Επιλογή από τις ταινίες του προγράμματος του A FFF |
“FKA Twigs – Cellophane”, (4’21”),
του Andrew Thomas Huang.
FKA Twigs – Cellophane from Andrew Thomas Huang on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία
Το “Cellophane” είναι η διηνεκής άνοδος και πτώση της πρωθιέρειας της σύγχρονης avant pop. Είναι μια λούπα από την αφηρημένη ιστορία της Twigs που θα ζήσει και θα πεθάνει πίσω από το αλαβάστρινο προσωπείο και το σμιλεμένο της κορμί, για να ξαναγεννηθεί, βαφτισμένη στον πηλό και σ’ έναν εκκωφαντικά ευαίσθητο ψίθυρο.
Για ένα θεματικό κύκλο πάνω στον αυτοπροσδιορισμό μέσα από τη φυσική παρουσία, όπως ήταν αυτές οι πρώτες 7 ταινίες που επιλέξαμε για σας, αυτές τις 7 εβδομάδες, δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη κατακλείδα. Η τέχνη της FKA Twigs αρνείται να παγιωθεί σε στεγανά, πιέζοντας διαρκώς τα όριά της μέσα από μία διαρκώς μεταβαλλόμενη ταυτότητα. Το εύθραυστο παρουσιαστικό της αποτελεί το μόνιμο σημείο σύγκλισης σε ένα ρευστό καμβά, όπου η R&B, η εικόνα, ο ήχος, ο σύγχρονος χορός, η μόδα, ο αβάσταχτος λυρισμός, τα καθολικά σύμβολα κι η πολιτική των φύλων αποτυπώνουν στιγμιότυπα από το μέλλον της μοντέρνας κουλτούρας.
Ήδη πολυβραβευμένο, σίγουρα προφανές, αλλά το “Cellophane” (υποψήφιο στην κατηγορία Best in Show στο 2ο A FFF) είναι μια αισθητηριακή όαση που αξίζει κάθε play κι επαναπροβολή του.
“Panarea – A film by American Apparel”, (6’28”)
του Dimitri Tsvetkov
PANAREA | Fashion film for American Apparel from Dimitri Tsvetkov on Vimeo.
Λίγα λόγια για την ταινία
‘Ενας πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης αφηγείται μια νεανική ιστορία αγάπης που αδυνατεί να χωρέσει στη μικροσκοπική Παναρέα, γι’ αυτό ξεχειλίζει στο πανί και φτάνει μέχρι τις πρώτες μέρες της Νουβέλ Βαγκ. Αναφερόμενος στον Μπελμοντό και στον πρώιμο Ζακ Ντεμί, o Ντμίτρι Τσβέτκοφ συστήνεται δυναμικά στο χώρο του fashion film, σατιρίζοντας με μπρίο βίντατζ παραγωγές και μελό κινηματογραφικά στερεότυπα.