Η πλατφόρμα πολιτισμού του

Άγγελος Λιακάκης – Τίτος Γουβέλης

Δημοσιεύτηκε: 27.07.2020 | Πολιτισμός

Φαντασία με τσέλο και πιάνο από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στη Μονή Καισαριανής

Στις 27 Ιουλίου στις 19.00

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA

Κρατήσεις εδώ

Ο μήνας κλείνει γεμάτος… Φαντασία με Τσέλο και Πιάνο, τη Δευτέρα 27 Ιουλίου. Οι καταξιωμένοι Άγγελος Λιακάκης (βιολοντσέλο) και Τίτος Γουβέλης (πιάνο) ερμηνεύουν συνθέσεις Σούμαν, Μαρτινού και Μπετόβεν, στην επιβλητική Μονή Καισαριανής, στους πρόποδες του Υμηττού.

Ο εμβληματικός συνθέτης του γερμανικού Ρομαντισμού, Ρόμπερτ Σούμαν, συνέθεσε τα Φανταστικά Κομμάτια, έργο 73, μέσα σε μόλις δύο μέρες τον Φεβρουάριο του 1849. Η αρχική τους εκδοχή ήταν για κλαρινέτο και πιάνο αλλά εκδόθηκαν σε παράλληλες εκδοχές για βιολί και για βιολοντσέλο. Τα τρία κομμάτια συνιστούν ένα ενιαίο έργο, γεγονός που φανερώνεται από το κοινό τονικό τους κέντρο.

Αν κάτι χαρακτηρίζει τη μουσική του Τσέχου συνθέτη Μποχουσλάβ Μαρτινού είναι η έντονη προσωπική του σφραγίδα, απόρροια ενός εκλεπτυσμένου γούστου που φίλτραρε ιδανικά ακόμα και τις πλέον ετερόκλητες επιρροές. Έτσι, στοιχεία όπως η μουσική παράδοση της γενέτειράς του, ο νεοκλασικισμός, ο αιχμηρός μοντερνισμός και η γαλλική ηχητική φινέτσα του ιμπρεσιονισμού, όλα σημάδεψαν το έργο του συνθέτη, που ακολούθησε ωστόσο την προσωπική του αισθητική αποφεύγοντας να ταυτιστεί ολοκληρωτικά με κάποια από τις κυρίαρχες αισθητικές τάσεις της εποχής του. Τα Νυχτερινά για βιολοντσέλο με συνοδεία πιάνου γράφτηκαν το 1930 στο Παρίσι. Η αγάπη του Μαρτινού για το βιολοντσέλο (στο οποίο αφιέρωσε μεταξύ άλλων δύο θαυμάσια κοντσέρτα και τρεις εξίσου γοητευτικές σονάτες) αποδεικνύεται περίτρανα και στα τέσσερα αυτά απέριττα κομμάτια, καθένα από τα οποία είναι γραμμένο σε μία ξεκάθαρη τριμερή φόρμα (ΑΒΑ). Ερεθιστικές αρμονίες, παιγνιώδη ρυθμικά σχήματα και λυρικές μελωδικές γραμμές δημιουργούν μία ατμόσφαιρα ανάλαφρη και συνάμα αισθησιακή.

Το είδος της Σονάτας για βιολοντσέλο και πιάνο (όπως αυτό αναπτύχθηκε κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα) εγκαινιάστηκε από τον Μπετόβεν. Και αν στις δύο πρώτες του Σονάτες για βιολοντσέλο και πιάνο (έργο 5) ο ρόλος του τσέλου σκιάζεται σε έναν βαθμό από τον κυρίαρχο ρόλο του πιάνου, στην Τρίτη Σονάτα και τα δύο όργανα συνομιλούν και συνεισφέρουν στην εξύφανση της μουσικής πλοκής ισότιμα. Η Σονάτα γράφτηκε το 1808 σε μία ιδιαίτερα δημιουργική περίοδο του συνθέτη (πλάι σε αριστουργήματα όπως η Πέμπτη και η Έκτη Συμφωνία ή τα Τρίο «των πνευμάτων» και «του Αρχιδούκα»).